تاثیر مشارکت در تمرینات با بارشناختی بالا و بدون بار شناختی بر حافظه کاری زنان با اختلال پانیک

با توجه به اینکه تمرینات شناختی و بدنی، می توانند بهبود قابل توجهی در توانایی های شناختی و اجرای فعالیت ها داشته باشند، از این رو هدف از این پژوهش بررسی تاثیر مشارکت در تمرینات با بارشناختی بالا و بدون بار شناختی بر حافظه کاری زنان با اختلال پانیک می باشد. پژوهش حاضر با توجه به هدف و موضوع از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان دارای اختلال پانیک است، که اختلال پانیک آنها با استفاده از پرسشنامه وحشتزدگی و هراس آلبانی بارلو و زینبارگ (APPQ) و مصاحبه روانپزشک تشخیص داده شد که از این جامعه، تعداد ۴۵ نفر در رده سنی ۲۵ الی ۴۵ با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب، و به طور تصادفی در سه گروه ۱۵ نفری، دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفته سپس گروه های آزمایش به مدت ۱۸ جلسه یک ساعته، در تمرینات شرکت کردند. پیش و پس از اتمام مداخله تمرینی، حافظه کاری شرکت کنندگان با استفاده از آزمون حافظه کاری N-BACK مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که حافظه کاری در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت. پس می توان نتیجه گرفت تمرینات شناختی و بدنی باعث تقویت کارکردهای اجرایی و بهبود حافظه کاری در زنان با اختلال پانیک می شود که پیشنهاد می شود زنان غیرفعال جهت ارتقاء کارکردهای اجرایی، در ورزش هایی مانند ایروبیک که دارای بار شناختی بالایی هستند، شرکت کنند.

Keywords:

اختلال پانیک , حافظه کاری , تمرینات هوازی , ایروبیک