بررسی نقش تعدیل کنندگی عدالت سازمانی و ارتباطات سازمانی در رابطه بین آموزش کارکنان و عملکرد کارکنان در شهرداری مشهد

این پژوهش با هدف بررسی رابطه آموزش کارکنان و عملکرد کارکنان با نقش تعدیلگر عدالت سازمانی و ارتباطات سازمانی انجامشده است. برای بررسی روابط بین متغیرها برای آموزش کارکنان از مدل دهار (۲۰۱۵)؛ برای عملکرد کارکنان از مدل لائو و ساردسی(۲۰۱۲)؛ برای عدالت سازمانی از مدل کال کوییت (۲۰۰۱) و برای ارتباطات سازمانی از مدل جابلین و پوتنام (۲۰۰۱) استفاده گردیده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه کارکنان یکی از مناطق شهرداری مشهد به تعداد ۳۰۰ نفر بوده است و پرسشنامه ها بین ۱۶۹ نفرنمونه به طور تصادفی توزیع شد. که به منظور اندازه گیری هر یک از این متغیرها و ابعاد آن از چهار پرسشنامه استاندارد استفاده گردیدکه روایی آن با استفاده از روایی صوری و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش از روشآمار توصیفی و در بخش استنباط های آماری از معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار پیالاس استفاده شده است. که نتایج حاصلاز آن نشان میدهد؛ بین آموزش کارکنان و عملکرد کارکنان رابطه وجود دارد. عدالت سازمانی رابطه بین آموزش کارکنان و عملکردکارکنان را تعدیل میکند. بین حمایت از آموزش و مزایا آموزش و عملکرد کارکنان رابطه وجود دارد. همچنین عدالت توزیعی، رویه-ای و تعاملی رابطه آموزش کارکنان و عملکرد کارکنان را تعدیل می کند.

Keywords:

آموزش کارکنان , عملکرد کارکنان , عدالت سازمانی , ارتباطات سازمانی , شهرداری مشهد