بررسی نقش تعدیلکنندگی استرس شغلی و سلامت روان در رابطه بین کیفیت زندگی کاری با فرسودگی شغلی در شهرداری مشهد

این پژوهش با هدف بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری با فرسودگی شغلی با نقش تعدیلگر استرس شغلی و سلامت روان در بینکارکنان یکی از مناطق شهرداری مشهد انجام شده است. برای بررسی روابط بین متغیرها برای فرسودگی شغلی از مدل مسلش(۲۰۰۱) برای کیفیت زندگی کاری از مدل والتون (۱۹۷۳)؛ برای استرس شغلی از مدل پارکر و دکوتیس (۲۰۰۸) و برای سلامت روان از مدل گلدبرگ (۱۹۷۲) استفاده گردیده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه کارکنان به تعداد ۳۰۰ نفر بوده است و پرسشنامه هابین ۱۶۹ نفر نمونه به روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس توزیع شد. که به منظور اندازه گیری هر یک از این متغیرها و ابعاد آن ازچهار پرسشنامه استفاده گردید که روایی آن با استفاده از روایی صوری و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ مورد بررسی قرارگرفت. در این پژوهش از روش آمار توصیفی و در بخش استنباط های آماری از معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار پی ال اساستفاده شده است. که نتایج حاصل از آن نشان میدهد؛ بین کیفیت زندگی کاری و فرسودگی شغلی رابطه وجود دارد. استرس شغلیو سلامت روان رابطه کیفیت زندگی کاری و فرسودگی شغلی را تعدیل می کنند. همچنین بین دستمزد عادلانه و مزایا و حمایتسازمانی و توسعه حرفه ای و فرسودگی شغلی رابطه وجود دارد. همچنین تمامی ابعاد استرس شغلی و سلامت روان (فشار زمانی واضطراب مربوط به شغل؛ سلامت جسمانی و سلامت روانی) رابطه کیفیت زندگی کاری و فرسودگی شغلی را تعدیل می کنند.

Keywords:

کیفیت زندگی کاری , فرسودگی شغلی , استرس شغلی , سلامت روان , شهرداری مشهد