کاهش میزان آلودگی در شهر هوشمند پایدار با رویکرد بهینه سازی پسماند شهری (مطالعه موردی کلانشهر تبریز)

در دهه های اخیر، مدیریت بهینه پسماندها مورد توجه بسیار قرار گرفته است . توجه به تمامی عناصر هشتگانه موظف مدیریت پسماند و اتخاذ سیاست هایی به منظور مدیریت بهینه پسماند، می تواند از بار آلودگی هایی که بر محیط زیست وارد می شود بکاهد و بسیاری از پیامدهای منفی محیط زیستی ، اقتصادی و اجتماعی را کنترل نماید. نتایج نشان می دهد در فرآیند مدیریت بهینه پسماند ضمن توجه به عناصر موظف هشتگانه ، ابتدا اجتناب و کاهش تولید انواع پسماندها، استفاده مجدد، تمرکز بر تفکیک پسماندها مطرح می شود و در سایر مراحل از جمله ، ذخیرهسازی ، جمع آوری ، حمل و انتقا ل، پردازش و بازیافت ، دفع و مراقبت های بعد از دفع نیز اقدامات نوآورانه و جدید می تواند کاهش آثار مخرب محیط زیست و به تبع آن کاهش انواع آلودگی ها را در پی داشته باشد. در این پژوهش گامهای پیاده شده در مدیریت بهینه پسماند شهری که می تواند الگوی مناسب برای شهرداری و همچنین استفاده از دستاوردهای آن در کاهش بار آلودگی ها به وسیله ورود فناوری های جدید و تغییر رویکرد از دفن محور به پردازش محور مورد بررسی قرار گرفته است .

Keywords:

مدیریت پسماند , شهر هوشمند , کاهش آلودگی محیط زیست , بازیافت , تبریز