بایسته های سیاست خارجی ایران در قبال عربستان (با تاکید بر چشم انداز ۲۰۳۰ سعودی )

چشم انداز ۲۰۳۰ سعودی ، طرحی جامع و بلندپروازانه با هدف کاهش وابستگی به نفت و مدرنسازی اقتصاد و جامعه ، فصل نوینی را در سیاست خارجی عربستان گشوده است . هدف پژوهش حاضر این است که با توجه به اهمیت محوری چشم انداز ۲۰۳۰ برای نسل جدید رهبری عربستان و رقابت »نه خصمانه نه دوستانه « عربستان با ایران پس از توافق نامه ۲۰۲۳ دوکشور با میانجی گری چین ، ضرورت تغییرات بنیادین در سیاستگذاری خارجی ایران را برجسته سازد. با توجه به سیاست خارجی نوین سعودی که مبتنی بر تنوع سازی روابط با قدرتهای بزرگ از جمله تعاملات فزاینده با چین به ویژه در بعد اقتصادی و تداوم اتحاد راهبردی -امنیتی با آمریکا می باشد؛ تحقق اولیه اهداف سند چشم انداز ۲۰۳۰ می تواند برای ایران پیامدهای گستردهای در بر داشته باشد. این تحقیق با استفاده از نظریه »موازنه قوا« درصدد پاسخ به این پرسش است که سیاست خارجی نوین سعودی با تمرکز بر چشم انداز ۲۰۳۰ ، چه پیامدها و الزاماتی برای سیاست خارجی ایران دارد؟ به نظر می رسد تحقق چشم انداز ۲۰۳۰ به ویژه با هم افزایی با طرح کمربند-جاده چین می تواند توازن قدرت در منطقه غرب آسیا را به نفع عربستان تغییردهد و ضرورت تحول بنیادین سیاست خارجی ایران براساس بایسته هایی چون اجتناب از اتکاء به یک قطب قدرت جهانی ، تنوعبخشی به روابط خارجی ، تعامل سازنده با همسایگان، تقویت و احصاء ظرفیت های داخلی و خارجی برای پی ریزی استراتژی های جدید و متناسب با تحولات منطقه ای را نشان می دهد. روش تحقیق توصیفی -تحلیلی و روش گردآوری دادهها مبتنی بر منابع کتابخانه ای است .

Keywords:

چشم انداز ۲۰۳۰ , سیاست خارجی , رقابت منطقه ای , موازنه قدرت , عربستان , ایران.