عوامل و پیامدهای از سرگیری روابط دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی

روابط ایران و عربستان سعودی از آغاز تاکنون فراز و نشیب های زیادی را تجربه کرده است . قطع روابط دیپلماتیک از سوی عربستان سعودی در دی ماه سال ۱۳۹۴ و برقراری مجدد روابط با میانجی گری چین در اواخر سال ۱۴۰۱یکی از نقاط عطف روابط دو کشور به شمار می رود. از آنجا که بین دو کشور در ابعاد مختلف ژئواستراتژیک ، ژئوپلیتیک ، ژئواکونومیک و ایدئولوژیک رقابت های پیدا و پنهانی وجود دارد که این رقابت ها گاهی به تقابل و تخاصم منجر می شوند بررسی عوامل و پیامدهای از سرگیری روابط دو کشور با وجود این رقابت ها و تنش ها حائز اهمیت است . بر این اساس، این مقاله هدف خود را شناخت عوامل موثر بر ازسرگیری روابط دو کشور و پیامدهای منطقه ای و بین المللی آن تعیین کرده است . در این مقاله دادهها با مراجعه به منابع کتابخانه ای و برخط گردآوری شده و با استفاده از روش توصیفی -تحلیلی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته اند. بر اساس یافته های مقاله ، عواملی مانند نیاز عربستان سعودی به ایجاد ثبات داخلی و منطقه ای برای پیشبرد اهداف اقتصادی بلندپروازانه و همچنین تقویت وجهه منطقه ای و بین المللی ، انگیزه بالای چین برای تعریف نقش خود به عنوان بازیگر میانجی و دارای نفوذ در حوزههایی که به طور سنتی تحت نفوذ آمریکا و انگلستان قرار دارد و نیاز این کشور به ثبات در منطقه برای سرمایه گذاری اقتصادی و در نهایت تمایل ایران به کاهش هزینه های امنیتی و جلوگیری از واگرایی در جهان اسلام مهمترین عوامل موثر بر از سرگیری روابط ایران و عربستان می باشند. تضعیف یا فروپاشی اتحادها و ائتلافهای مبتنی بر دوستی و دشمنی مانند طرح ناتوی عربی ، گشایش در پروندههای منطقه ای مانند لبنان، سوریه و یمن و کند شدن روند عادی سازی رژیم صهیونیستی با کشورهای منطقه و کاهش و کم اثر شدن تحرکات این رژیم در منطقه خلیج فارس و ارتقای جایگاه بین المللی چین ، از پیامدهای از سرگیری روابط ایران و عربستان می باشند.

Keywords:

جمهوری اسلامی ایران , عربستان سعودی , جمهوری چین , سیاست خارجی , روابط دیپلماتیک , بازیگر عقلانی .