ارزیابی خواص مهندسی سنگدانه های آهکی بمنظور استفاده در مخلوط بتن (مطالعه موردی: سنگ آهک های استان همدان)

در این پژوهش سنگ آهک های استان همدان شامل سنگ آهک های ملایر، سراب گیان، همه کسی، آبشینه، علیصدر و اکباتان به منظور تولید سنگدانه بتن مورد ارزیابی قرار گرفته اند. ویژگی های فیزیکی، مکانیکی و سایشی سنگ های مورد مطالعه با بافت های مختلف و نهایتا دوام پذیری سنگدانه های آهکی با استفاده از آزمایش سلامت سنگ با محلول های سولفات سدیم و منیزیم بررسی شده است. نتایج بدست آمده با استانداردهای مربوط به آزمایش های سنگدانه مقایسه گردید و مناسب بودن سنگ های مورد مطالعه برای تهیه سنگدانه بتن ارزیابی شد. همچنین در این پژوهش به طور گسترده به بررسی اثر بافت و اندازه ذرات سنگدانه در آزمایش سلامت سنگ پرداخته شده است. بدین منظور سنگ آهک های استان همدان بر اساس استاندارد ASTM C۸۸ در ۷ گروه از نظر اندازه ذارات سنگدانه طبقه بندی شده اند. بر اساس نتایج پتروگرافی، سنگ آهک هایی با زمینه میکرایتی نسبت به سنگ آهک هایی با سیمان اسپارایتی مقاومت بیشتری در برابر محلول های نمکی از خود نشان می دهند و میزان درصد افت وزنی در این سنگدانه ها کمتر از ۱۰% می باشد. بعلاوه، سنگدانه هایی با بافت بلورین هر چه از نظر اندازه بزرگتر باشند، مقاومت بیشتری در برابر محلول های نمکی دارند و ذرات درشتر آنها برای تهیه سنگدانه بتن مناسب تر هستند و بالعکس سنگدانه های آهکی با بافت ضعیف (نمونه سنگ آهک همه کسی) هر چه از نظر اندازه کوچکتر باشند، مقاومت بیشتری دارند و در صورت لزوم امکان استفاده از آنها برای تهیه بتن وجود دارد. همچنین بر اساس نتایج خواص سایشی سنگدانه ها، نمونه سنگ آهک آبشینه برای بتن-هایی که در معرض تنش های ضربه ای و سایشی قرار دارند مناسب نمی باشد.

Keywords:

سنگدانه آهکی , خواص فیزیکی-مکانیکی , آزمایش سلامت سنگ , محلول های سولفات سدیم و منیزیم , پتروگرافی