تاثیرات طرح اختلاط و زمان عمل آوری بر مقاومت فشاری و کششی بتن پلاستیک بنتونیتی

معمولا جهت ساخت موانع غیرقابل نفوذ (دیوار آب بند)، مکان های آلوده به آلاینده ها، یا کنترل نشت در پی های با نفوذ بالا در سدها از بتن پلاستیک استفاده می گردد. در این تحقیق اثر مقدار رس، سنگ دانه و سیمان بر مقاومت فشاری و کششی بتن پلاستیک بنتونیتی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دهنده ی کاهش مقاومت فشاری و کششی با توجه به افزایش نسبت آب به ریزدانه، کاهش سیمان و کاهش سنگ دانه بود. علاوه بر این، بتن پلاستیک رفتار وابسته به زمان از خود نشان داد و تغییرات خواص مکانیکی بتن بنتونیتی با افزودن لای و رس جاذب بهبود یافت. بررسی عمق نفوذ آب در نمونه های ۲۸ و ۹۰ روزه نیز نشان دهنده ی کاهش نفوذ با افزایش عیار رس و افزایش زمان عمل آوری بود. همین طور نتایج مربوط به بررسی جذب آلاینده کادمیوم توسط رس بنتونیت به خوبی نشان داد که می تواند در شرایط نشت آب با آلودگی بالا، موثر واقع شود. مناسب ترین درصد رس با توجه به مقاومت فشاری و کششی و در نظر گرفتن مسائل اقتصادی، رس با عیار ۲۰ درصد و طرح اختلاط با حضور لای و سیمان ۲۰۰ کیلوگرم در مترمکعب می باشد. همچنین در این تحقیق روابطی به منظور پیش بینی مقاومت فشاری ۲۸ و ۹۰ روزه بتن پلاستیک با استفاده از نتایج مقاومت فشاری ۷ روزه و مقاومت کششی ۹۰ روزه با استفاده از نتایج مقاومت کششی ۲۸ روزه توسعه داده شده است. مقدار ضریب رگرسیون بیش تر از ۰.۹۵ نشان دهنده ی دقت بالای این روابط در فرآیند پیش بینی است.

Keywords:

بتن پلاستیک , مقاومت فشاری , مقاومت کششی , عمق نفوذ آب , جذب آلاینده