ارزیابی مشخصات ملات های خودتراکم حاوی میکروسیلیس، زئولیت و پلیمر فوق جاذب در حالت تازه و سخت شده

شناخت دقیق تر از خصوصیات ملات های خودتراکم که دارای کاربردهای گسترده ای در پروژه های عمرانی هستند امری ضروری است. امروزه مطالعات گسترده ای در این زمینه صورت می گیرد. در پژوهش حاضرتاثیر دو پوزولان میکروسیلیس و زئولیت و همچنین افزودنی پلیمر فوق جاذب ۱ (SAP) به منظور سنجش اثرات آنها بر ملات خودتراکم مورد مطالعه قرارگرفت. در این تحقیق ۱۷ طرح اختلاط با درصدهای مختلف افزودنی ساخته شد. آزمون سرعت گیرش ملات، گرمای هیدراتاسیون و همچنین آزمون های مقاومت فشاری و مقاومت الکتریکی در سنین مختلف انجام شدند. نتایج نشان داد نمونه های حاوی میکروسیلیس نسبت به زئولیت، بهبود کیفیت قابل توجهی را به نمایش گذاشتند. با استفاده از آنالیز اقتصادی مشخص شد درصدهای بالای SAP هزینه ساخت را به طرز چشمگیری افزایش می دهد. همچنین در آنالیز نرم افزاری دوام، کاربرد ۱۰% وزنی دوده سیلیسی جایگزین سیمان، افزایش عمر مفید را تا ۸۶ سال به دنبال داشت.

Keywords:

ملات خودتراکم , زمان گیرش , مقاومت الکتریکی , زئولیت , پلیمر فوق جاذب