آموزش به شیوه بازی و عملکرد تحصیلی

ایجاد موقعیت های یادگیری تعاملی، روش های مطلوب آموزش و پرورش به شمار می آید. پژوهشگران و دانشمندان در حوزه ی آموزش و پرورش، ارزش های والای «تعاملی بودن محیط های آموزشی» را پیوسته مطرح و بر آن تاکید کرده اند. این محیط ها شامل موقعیت هایی هستند که در آن ها دانش آموزان به جای اینکه گیرندگان غیرفعال اطلاعات از منابع آموزشی باشند، خود به طور مستقیم در فرایند یادگیری شرکت فعالانه دارند. یکی از موقعیت های تعاملی بین شاگرد و معلم، «بازی های آموزشی» است که در بطن خود، دارای هدف آموزشی است؛ یعنی انتقال نکته ای خاص، برجسته کردن قابلیت های ویژه با تعمیق مهارت ها. بازی نقش اساسی در فرآیند یادگیری در دوران کودکی دارد. از طریق بازی است که کودک خلاقیت، خود مختاری و ظرفیت تفکر خود را ارتقا می دهد. بازی ها به شکل گیری کامل عقل کمک می کنند و باعث رشد در حوزه های اجتماعی، عاطفی، فرهنگی و فیزیکی می شوند. به راحتی می توان گفت که بازی فقط جنبه سرگرم کنندگی ندارد و نمی توان تاثیر بازی بر یادگیری را نادیده گرفت. کودک با بازی علاوه بر سرگرمی، حافظه، تمرکز و برخی ویژگی های شخصیتی را در خود پرورش می دهد. همچنین، از طریق بازی، کودک روابط خود را با همسالان تمرین می کند و احساسات و مهارت های خود را برای مقابله با موقعیت های مختلف تقویت می کند.

آموزش به شیوه بازی و عملکرد تحصیلی Keywords:

بازی , آموزش به شیوه بازی , یادگیری , عملکرد تحصیلی , دانش آموزان