بررسی جامعه شناختی دو مدل دینداری و سنجش مقایسه ای دینداری در دو دانشگاه نظامی بر اساس مدل برگزیده

مسئله­ای که منجر به انجام این تحقیق گردید، استفاده مکرر تحقیقات علمی در ایران، از مدل دینداری گلاک و استارک با سابقه مسیحی و غربی برای سنجش میزان دینداری در جامعه ای مسلمان و همچنین دغدغه اثربخشی تاکیدات برنامه محور و سیستماتیک دانشگاه امام علی (ع) بر دینداری دانشجویان بود، بنابراین هدف این پژوهش  علاوه  بر معرفی مدلی مناسب برای سنجش دینداری در جامعه ایران، سنجش میزان دینداری دانشجویان دانشگاه های نظامی و مقایسه سطح دینداریشان در حد توان است. جامعه آماری تحقیق حاضر، دانشجویان دانشگاه افسری امام علی (ع) و دانشگاه علوم انتظامی می­باشد که از میان آنها تعداد۲۷۰ نفر به روش نمونه­گیری احتمالی ساده به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. یافته­های تحقیق باور دینی دانشجویان را قوی نشان داد (میانگین ۹۶/۲ از ۳). پایبندی دانشجویان به اخلاقیات در مقایسه با دیگر ابعاد کمتر است. پایبندی به عبادیات و شرعیات دانشجویان دانشگاه امام علی (ع) به ترتیب برابر ۶۲/۲ و ۸۱/۲ از ۳ و دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی به ترتیب برابر ۵۳/۲ و ۷۴/۲ است. بطور خلاصه در مورد دینداری کلی افراد می­توان گفت که اکثریت دانشجویان هر دو دانشگاه (۳/۸۱ درصد دانشجویان دانشگاه امام علی (ع) و ۵۵ درصد دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی) دارای دینداری قوی هستند و دینداری سطح ضعیف در بین دانشجویان دیده نشد، یافته­های تحقیق دینداری دانشجویان دانشگاه امام علی (ع) (۸۱/۲) را از دینداری دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی (۵۵/۲) قوی­تر نشان داد که نشان دهنده اثربخش بودن برنامه های سیستماتیک دانشگاه امام علی (ع) در ارتقاء سطح دینداری است.

Keywords:

مدل دینداری , میزان دینداری دانشجویان دانشگاه امام علی (ع) , دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی