بررسی هوش اخلاقی مدیران و اثربخشی سازمان های داوطلبی در ورزش

هدف: هدف کلی پژوهش حاضر بررسی هوش اخلاقی مدیران و تعیین رابطه بین هوش اخلاقی مدیران با اثربخشی سازمان های داوطلبی ورزشی در استان خراسان شمالی بود. روش شناسی: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق حاضر را مسئولان و اعضای هیات های ورزشی استان خراسان شمالی تشکیل دادند. با توجه به محدود بودن این افراد، نمونه برابر جامعه در نظر گرفته شد (n=N). بدین منظور ۱۸۴ نفر (۵۹ نفر از مدیران و ۱۲۵ نفر از اعضای هیات های ورزشی) پرسشنامه های ویژگی های فردی، هوش اخلاقی لنیک و کیل (۲۰۱۱) و اثربخشی سازمانی عیدی (۱۳۹۱) را تکمیل کردند. روایی پرسشنامه ها با بهره گیری از نظرهای اصلاحی استادان مدیریت ورزشی، مدیران و اعضای هیات های ورزشی به دست آمد و پایایی آن ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب ۹۰/۰ و ۹۲/۰ تعیین گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کالموگراف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون یو من ویتنی و کروسکال والیس) در سطح معناداری ۰۵/۰ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین هوش اخلاقی مدیران با اثربخشی هیات های ورزشی (۰۲/۰ ,p=۱۹/۰r=) رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین، بین میانگین نمره های هوش اخلاقی مدیران و متغیرهای جمعیت شناختی تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به رابطه معنی­دار مثبت بین هوش اخلاقی و اثربخشی سازمان های داوطلبی، بر ضرورت توجه به هوش اخلاقی مدیران به منظور اثربخشی بهتر سازمان تاکید نموده است.

Keywords:

هوش اخلاقی , درستکاری , مسئولیت پذیری , بهره وری , هیات ورزشی