لیبی در فضای پسابهارعربی؛ از انقلاب تا ناامنی

متاثر از تحولات موسوم به بهارعربی که منجر به سقوط سلسله وار رژیم های اقتدارگرای آسیای غربی و شمال افریقا از اریکه قدرت شد، ملت لیبی نیز با پیگیری حرکت های اعتراض آمیز و دخالت موثر ناتو، موفق شد «معمرقذافی» را پس از چهار دهه حکومت، به وادی سقوط کشانده و موجبات تحولات ژرفی را در این کشور انقلابی فرآهم آورد. پژوهش پیش رو با هدف بررسی تحولات و کنشگران میدانی موثر در لیبی پساقذافی کوشیده است تا با تاسی از مولفه های تئوریک مطالعات امنیتی جهان سوم و با رویکردی توصیفی تحلیلی به این پرسش پاسخ دهد که فقدان امنیت در سامان سیاسی نوین لیبی متاثر از چه عواملی می باشد؟ فرضیه قابل طرح به عنوان یافته پژوهش ناظر بر آن است که انباشت مولفه های مانع و پس ران در دولت سازی پس از انقلاب، موجب شده است تا لیبی پساقذافی به عنوان جامعه ای از هم گسیخته، مضمحل و واگرا، که در مارپیچ تنازلی منازعه، ناامنی و فقر قرار دارد به بهشت تروریست های مدرن از جمله داعش بدل شود؛ گروه هایی که با تمسک به عنصر دین و با هدف کسب قدرت سیاسی، نه تنها در داخل مانع ایجاد هرگونه مردم سالاری نهادمند شده اند، بلکه در سطحی گسترده تر امنیت منطقه و حتی نظام بین الملل را آماج حملات تروریستی خود قرار داده اند.

Keywords:

دولت ورشکسته , لیبی , امنیت , داعش , بحران