بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر مثبت اندیشی بر سازگاری و تاب آوری زناشویی زوجین شهر کرمان

زمینه و هدف : مثبت اندیشی شیوه ای است که افراد موفقیت ها و شکست های خود را برای خودشان تعریف می کنند.سازگاری زناشویی یک فرآیند تکاملی در میان زن و شوهر است که در زندگی، ایجاد و تقویت یا تضعیف می شود.تاب آوری زناشویی به معنای این است که هرکدام از طرفین تا کجا می توانند مشکلات را مدیریت کرده و شریک صبور و موفقی برای دیگری باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر مثبت اندیشی بر سازگاری و تاب آوری زناشویی زوجین شهر کرمان بود.روش پژوهش : روش این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره مهر شهر کرمان در نیمه اول سال ۱۴۰۲بودند که از میان آن ها تعداد ۳۰ زوج به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس زوجین به دو گروه مساوی گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) تقسیم شده و زوجین آزمایش تحت مداخله آموزشی مثبت اندیشی ۱۰ جلسه ای هر جلسه ۲ ساعت قرار گرفته و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت ننمودند . برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سازگاری زناشویی (DAS) و پرسشنامه تاب آوری خانواده (FRAS) استفاده شد. برای تحلیل داده های این پژوهش از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیری (ANCOVA) با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۴ استفاده شد. یافته ها : نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مثبت اندیشی بر افزایش میزان سازگاری در زوجین و افزایش تاب آوری در رابطه زناشویی زوجین به میزان (P<۰/۰۰۱) تاثیر مثبتی دارد . همچنین نتایج دیگر ژوهش نشان داد که مثبت اندیشی موجب افزایش سطح کیفیت و رضایت زناشویی در زوجین گردیده است.نتیجه گیری : نتایج پژوهش نشان داد که توانایی و مهارت افراد در تفکر مثبت بر سلامت روان شناختی, جسمانی و بین فردی در زوجین بسیار تاثیر گذار بوده و این پروتکل درمانی از اثربخشی بسیار مطلوبی در جهت استفاده برخوردار است . از نتایج این پژوهش در زمینه کاهش تعارضات زناشویی ، ارتقا سطح روابط میان زوجین ، ارتقای مهارت های زندگی زوجین و در جهت بالا تر بردن رضایت زناشویی زوجین می توان بهره برد.

Keywords:

آموزش مبتنی بر مثبت اندیشی , سازگاری زناشویی , تاب آوری زناشویی , شهر کرمان