بازی و بازی درمانی، چالش یا فرصت در نظام تعلیم و تربیت ایران؟

پژوهش حاضر با هدف بررسی چالش ها و فرصت های بازی ها در نظام تعلیم و تربیت ایران صورت پذیرفتهاست. روش جمع اوری اطلاعات در این تحقیق میدانی (کتابخانه ای) می باشد که در تحلیل نتایج و جمع اوریاطلاعات از یافته ها و نتایج تحقیقات و پژوهش های صورت گرفته در این زمینه استفاده شده است. یافته هایتحقیق بیانگر این است که کودکان در بازی با سایر کودکان چگونگی ایجاد ارتباط با آنها را فرا می گیرند ودیگران را بهتر میشناسند و از خود نیز شناخت بهتری به دست می آورند، کودکان در بازی های گروهی راه ورسم زندگی با دیگران را میآموزند، ضمن اینکه بر خلاف باور عمومی، همه بازی های رایانه ای تاثیر سوئی بررفتار و اخلاق دانش اموزان ندارد و بیشترین تاثیر مخرب مربوط به بازی های رایانه ای خشن (جنگی – رزمی)می باشد که خشونت و پرخاشگری را در دانش اموزان تقویت می کند که این رفتار در دانش اموزان برون گراعموما به صورت پرخاش و زدوخورد و در دانش اموزان درون گرا به صورت استرس، اضطراب و افسردگی نمودپیدا می کند، بعلاوه بازی درمانی می تواند در بهبود اختلالات دانش آموزان موثر واقع شود که در این میانمی توان به یادگیری متقابل، کمک به مشارکت در یادگیری، خود کنترلی، کمک به ابراز احساسات، احتراممتقابل، پذیرفتن خود و دیگران و بهبود رفتارهایی مانند مهارت های اجتماعی، عزت نفس و کاهش افسردگیو اضطراب اشاره نمود.

Keywords:

بازی , بازی درمانی , بازی رایانه ای , بازی مشارکتی , نظام تعلیم و تربیت