اثربخشی مداخلات کاردرمانی بر قبولی کودک با اتیسم ، فزون کنشی و نقص توجه در آزمون غربالگری ورود به مدرسه

اوتیسم در سازمان بهداشت جهانی و انجمن روان پزشکی آمریکا با عنوان اختلال طیف اوتیسم شناخته می شود و از منظر پزشکی نوعی ناتوانی از گروه ناتوانی های رشدی- عصبی تعریف شده است .اوتیسم، یک اختلال طیفی است. اختلال طیفی اختلالی است که می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت ظاهر شود و هر فرد ممکن است برخی از ویژگی های مرتبط با آن، اما نه همه آن ها را به درجات بسیار متفاوتی نشان دهد. به کسانی که ویژگی های این طیف اختلالی را دارند اوتیستیک گفته می شود. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) ، از هر ۵۴ کودک در ایالات متحده، حدود ۱ نفر در طیف اوتیسم قرار دارد. در این مقاله به شرح بالینی یک کودک اتیسم با همبودی ADHD و اثر مداخلات کاردرمانی بر پذیرش او در مدرسه عادی می پردازیم. در ابتدا تشخیص پزشکان برای کودک ADHD بوده است اما بعدا اتیسم نیز به تشخیص پزشکان اضافه می گردد. کودک از ۵ ماهگی ارتباط چشمی و توجه ضعیفی داشته است. در دو سالگی احساس بی توجهی در کودک، عدم تمرکز نگاه و بی احساس بودن نگاه باعث شد که به پزشک مراجعه و تحت نظر باشند. عدم واکنش با احساس به رفتارهای والدین این احتمال را تقویت میکرد. مراجع در آزمون غربالگری مدرسه رد شده بود و اولویت اصلی برنامه ریزی درمان کاردرمانی افزایش شانس کودک برای پذیرفته شدن در آزمون غربالگری ورود به مدرسه عادی بود. در ارزیابی اولیه مشکل در گرفتن مداد، دستورپذیری ضعیف و دست ورزی ضعیف مشاهده شد. مداخلات اصلی با مرکزیت تعدیل حسی، بهبود مهارت های ارتباطی، افزایش استقلال در فعالیت های روزمره زندگی، توانبخشی شناختی (ارتقا توجه تمرکز، ادراک، حل مساله و مهار) صورت گرفت. جلسات بصورت دو جلسه در هفته بصورت پیوسته برگزار گردید. بهبود حرکات ظریف، تحمل کاری، ترسیم و حتی استقلال در لباس پوشیدن با جلسات کاردرمانی بدست آمد. نتیجه درمان کاردرمانی پذیرفته شدن کودک در آزمون غربالگری مدرسه عادی بود. در نتیجه قویا توصیه می شود کودکانی که احتمال عملکرد ضعیف در آزمون غربالگری مدرسه عادی را دارند، پیش از رسیدن زمان آزمون از درمان کاردرمانی بهره مند گردند.

Keywords:

اتیسم , فزون کنشی و نقص توجه , غربالگری مدرسه