استراتژی نوآوری باز از منظر حقوق مالکیت فکری

حقوق مالکیت فکری و نوآوری باز را می توان دو مفهوم به ظاهر متناقض در حوزه نوآوری دانست. از یک سو، نوآوری باز بر تعامل و همکاری های فناورانه و به اشتراک گذاری دستاوردهای حاصل از این همکاری ها تاکید داشته و از سوی دیگر، حقوق مالکیت فکری، ابزاری است برای حفاظت از ابداعات و نوآوری ها در مقابل اقدامات سوء دیگران. نوآوری باز یک روند نوآوری جدید است که همکاری با افراد و سازمان های خارج از شرکت را ترویج می کند. نوآوری باز به معنی باز کردن روند نوآوری فراتر از مرزهای شرکت به منظور افزایش پتانسیل نوآوری از طریق استفاده استراتژیک از دانش برون سازمانی است. نوآوری باز یک فلسفه در سازمان دهی فرآیندهای نوآوری در بخش های تحقیق و توسعه شرکت های بزرگ ارائه می دهد. ساختارهای سازمانی را می توان جهت افزایش ظرفیت نوآوری کسب و کارها توسط ۱) یکپارچه سازی منابع خارجی در تلاش های توسعه داخلی خود و ۲) کسب درآمد بهتر از تکنولوژی های داخلی ایجاد شده با فروش آن ها به بازار، طراحی کرد. شرکت ها در نوآوری در بازار فعلی خود موفق هستند، اما در شناسایی و بررسی بازارهای بالقوه جدیدی که خارج از حوزه تجاری آن ها در بازار فعلی قرار دارند، با مشکل مواجه می شوند. همچنین انتشار گستره ای از دانش را که ناشی از افزایش شدید شرکت های استارتاپ و افزایش بهره وری تحقیقات کاربردی در دانشگاه ها است، مشاهده کرد. دانش جدید به طور انحصاری توسط تحقیق و توسعه شرکت و در داخل شرکت های بزرگ محافظت نمی شود.

Keywords:

استراتژی , مالکیت فکری , نوآوری باز , نوآوری بسته.