جداسازی غشایی دی اکسید کربن از گازهای حاصل از احتراق

در مجتمعهای تولید کننده آمونیاک و کود اوره که خوراک مصرفی آنها ، گاز طبیعی با میزان متان بالا و یا اصطلاحاً گاز سبک می باشد معمولاً نسبت آمونیاک به دی اکسید کربن تولیدی بیشتر از نسبت مورد نیاز در واحد اوره بوده، و به همین دلیل در این مجتمعها با آمونیاک مازاد مواجه می باشند. از آنجائیکه مجتمع پتروشیمی خراسان نیز از این قاعده مستثنی نبوده و با افزایش آمونیاک مایع مواجه می باشد، لذا این شرکت در راستای حل این مشکل و در راستای افزایش ظرفیت واحد اوره ، نیاز به منبع دیگری برای جبران دی اکسید کربن داشته تا با آمونیاک اضافی ، خوراک واحد اوره را تامین نماید و از آنجائیکه گازهای حاصل از احتراق در دودکش(Stack) کوره ریفرمر واحد آمونیاک حاوی 12% دی اکسید کربن می باشد، جداسازی دی اکسید کربن از گازهای خروجی کوره ریفرمر مورد توجه قرار گرفته است. از سویی با توجه به اثرات مخرب این گاز گلخانه ای که مهمترین آن را می توان تغییرات آب و هوایی دانست، لازم است تمهیداتی اتخاذ شده تا از انتشار بی رویه آن به اتمسفر جلوگیری گردد. در دهه های اخیر، درخصوص عملکرد غشاء مدلهای ریاضی مختلفی توصیف گردیده اما در رابطه با شبیه سازی فرایندجداسازی توسط مدلهای غشایی با شبیه سازهای موجود کار کمتری انجام شده است. هدف اصلی از انجام این تحقیق بسط یک مدل در محیط نرم افزار شبیه سازAspen و یافتن بهترین آرایش غشایی بمنظور جداسازی دی اکسید کربن از گازهای خروجی ناشی از احتراق گاز طبیعی می باشد. عملیات جداسازی در آرایشهای مختلف غشایی (SS,SSPR,DSPR,DSRR,TSRR,TSPRR ) مورد تجزیه و تحلیل و بهترین مدل جداسازی غشایی دی اکسید کربن از گازهای ارسالی به دودکشها ارائه گردیده است.

Keywords:

فرایند غشایی , مدلسازی غشایی , شبیه سازی فرایندی , نفوذ پذیری , گزینش پذیری