مقایسه ترکیبات عمده و فعالیت آنتی اکسیدانی ریشه هفت بند ژاپنی (Polygonum cuspidatum) با ریشه هفت بند افغانی (Polygonum afghanicum)

گونه های هفت بند که متعلق به خانواده پلی گوناسه (Polygonaceae) هستند، استفاده های متنوعی در طب سنتی کشورهای آسیایی مانند چین، ژاپن و ایران دارند. در این مطالعه، فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره های متانولی ریشه گونه هفت بند افغانی(Polygonum afghanicum) جمع آوری شده در بهار و پاییز، و عصاره متانولی ریشه هفت بند ژاپنی (Polygonum cuspidatum) اندازه گیری و با یکدیگر مورد مقایسه شدند. فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره ها با استفاده از آزمون های مختلف آنتی اکسیدانی، از جمله انداز ه گیری محتوای کل ترکیبات فنولی (TPC) و فلاونوئیدی (TFC)، فعالیت مهارکنندگی رادیکال های آزاد (RSA)، کلات کردن یون آهن (FIC) و آزمون بی رنگ شدن بتا-کاروتن (BCB) انجام شد. بیشترین مقادیر محتوای کل ترکیبات فنولی (mgGAE/g ۱/۳۲/۳۴۷) و فلاونوئیدی (mgRE/g ۶/۱۲/۱۶۵) برای گیاه هفت بند ژاپنی بدست آمد؛ در حالی که گیاه هفت بندی افغانی جمع آوری شده در فصل بهار با اندکی تفاوت بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی درآزمون های RSA با مقادیر µg/mL ۵/۱۵/۱۴ =IC۵۰ ، FIC به میزان % ۷/۱۷/۹۶ و BCB به مقدار % ۶/۳۹/۵۰ از خود نشان داد. با توجه به نتایج فوق، گونه هفت بند افغانی جمع آوری شده در فصل بهار به عنوان گونه ای بومی توانایی بیشتری در برخی از آزمون های آنتی اکسیدانی از خود نشان داد. این نتایج می تواند به دلیل وجود ترکیبات موثره دیگر در این گونه باشد.

Keywords:

هفت بند ژاپنی