مقایسه سه راهکار محدوده ممنوعه ترافیک، طرح تردد نوبتی و قیمت گذاری تراکم بر روی ترافیک شهر تهران

اخذ عوارض یکی از سیاستهای مدیریت تقاضا است که معمولا به منظور کاهش تقاضا در محدودههای پر تراکم از شهر اجرا میگردد. در این سیاست راننده موظف است به منظور تردد در ناحیه موردنظر، هزینهای را پرداخت نماید. از سوی دیگر برای جلوگیری از ورود خودروها به محدوده پرتراکم شهرتهران، از راهکار محدودیت تردد نوبتی (زوج و فرد) خودروها استفاده شده است . قیمت گذاری تراکم نیز به وسیله اخذ عوارض در عبور از محدوده خاص، یکی دیگر از روشهای مدیریت تقاضای سفر در مناطق شلوغ شهری میباشد. در این مقاله سه روش ممنوعیت تردد در محدودههای پر تراکم بررسی و تاثیرگذاری هر یک بر روی مدل کلاننگر شهر تهران اجرا شده است. نتایج هر راهکار با استفاده از نرم افزار EMME2 مورد تحلیل قرار گرفته است. نتیجه مطالعه نشان داد اجرای راهکارهای محدوده طرح ترافیک و محدودیت تردد نوبتی (زوج و فرد)، 8 درصد از کل زمان سفر نسبت به وضعیت بدون محدودیت طرح ترافیک و طرح زوج و فرد میکاهد و سرعت متوسط را 1/4 کیلومتر بر ساعت افزایش میدهد. مقایسه راهکار اعمال محدودیت تردد وسایل نقلیه بر اساس شماره پلاک و قیمت گذاری تراکم نیز نشان داد که این دو راهکار اثرات ترافیکی و زیست محیطی مشابه ی را فراهم می آورد. اما قیمت گذاری اندکی بهتر است.

Keywords:

مدیریت تقاضا , محدوده طرح ترافیک , قیمت گذاری تراکم