تاثیرتمرینات تناوبی فزاینده برنسبت تستوسترون به کورتیزول سرمی درکاراته کاران مرد نخبه

چکیده هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرتمرینات تناوبی فزاینده برنسبت تستوسترون به کورتیزول سرمی درکاراته کاران مرد نخبه طراحی و اجرا شد. روش پژوهش: چهارده کاراته کار مرد آزمودنی های این پژوهش بودند.کلیه آزمودنی ها به مدت ۵ هفته و هفته ای سه جلسه در یک برنامه تمرینی تناوبی شرکت نمودند. شدت و مدت تمرین از هفته اول تا پایان هفته چهارم هر هفته افزایش یافت و ازآغاز هفته پنجم تا پایان آن مجددا شدت و حجم تمرین به سطوح اولیه بازگشت (دوره تیپر). برای سنجش سطوح استراحتی و پس از فعالیت تستوسترون و کورتیزول، ده میلی لیتر خون سیاهرگی از آخرین جلسه فعالیت در پایان هفته چهارم و پنجم جمع آوری شد. غلظت هورمون ها با روش الایزا تعیین شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات تناوبی فزاینده تاثیرمعنی داری برغلظت تستوسترون، کورتیزول و نسبت تستوسترون به کورتیزول نداشت، اما دوره کاهش فشار تمرین موجب کاهش معنی داری در میزان غلظت تستوسترون شد، اما تاثبری بر غلظت کورتیزول و نسبت تستوسترون بر کورتیزول نداشت (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه احتمال می رود که تغییرات حجم و شدت تمرین اینتروال با الگوی حرکتی کاراته تاثیری بر تعادل آنابولیک–کاتابولیک نداشته باشد. واژگان کلیدی: تستوسترون، کورتیزول، تمرینات تناوبی، تیپر

Keywords:

تستوسترون , کورتیزول , تمرینات تناوبی , تیپر