بررسی اثر شدت های مختلف تمرین استقامتی بر بیان پروتئین اینفلامازوم NLRP-۳ بافت چربی احشایی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین موش های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوسین
Publish place: Journal of Metabolism and Exercise، Vol: 7، Issue: 1
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 27
This Paper With 21 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMEG-7-1_001
تاریخ نمایه سازی: 31 خرداد 1403
Abstract:
هدف: فعال سازی اینفلامازوم NLRP-۳ از مشخصه های التهاب مزمن در دیابت نوع-۲ است که موجب رهایش IL-۱β از سلول های ایمنی بافت چربی می شود. با توجه به اینکه به تازگی به نقش اینفلامازوم NLRP-۳ در پاتوژنز دیابت نوع ۲ توجه زیادی شده است، تاثیر احتمالی تمرینات ورزشی بر این عوامل مورد بررسی قرار نگرفته است. روش شناسی: ۴۰ سر موش صحرایی دیابتی شده با تزریق STZ به پنج گروه هشت تایی دیابت و تمرین استقامتی کم شدت (DL)، دیابت و تمرین شدت متوسط (DM)، دیابت و تمرین با شدت زیاد (DH)، گروه کنترل دیابتی (D) و کنترل سالم (CON) تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی به مدت هشت هفته، چهار جلسه در هفته انجام شد. از روش وسترن بلات برای اندازه گیری بیان پروتئین اینفلامازوم NLRP-۳ بافت چربی احشایی و از روش الایزا برای اندازه گیری سطوح سرمی گلوکز و انسولین استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد کاهش معنی داری در بیان پروتئین NLRP-۳ در گروه های تمرین استقامتی DM و DH در مقایسه با گروه تمرین استقامتی DL مشاهده شد (۰۵/۰P<). بیان کاسپاز-۱ به طور معنی داری در گروههای شدت پایین، شدت متوسط و شدت بالا در مقایسه با گروه کنترل دیابتی پایینتر بود (۰۵/۰P<). با این وجود، تفاوت معنی داری بین گروههای تمرینی مشاهده نشد. سطوح انسولین سرمی در گروه تمرین استقامتی DH به طور معنی داری پایین تر از گروه تمرین استقامتی DL بود (۰۵/۰P<). در مقایسه با گروه دیابتی، تمرین استقامتی DL، DM و DH کاهش معنی داری در سطوح سرمی گلوکز مشاهده شد (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین استقامتی با شدت بالا و متوسط موجب تعدیل مثبت بیان اینفلامازوم NLRP۳ و بهبود سطوح عوامل گلایسمیک در افراد دیابتی شود.
Keywords:
Authors
ابوذر عباسی
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی
محمد فرامرزی
دانشیار دانشگاه شهرکرد
مهدی قطره سامانی
استادیار دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
ابراهیم بنی طالبی
استادیار دانشگاه شهرکرد
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
