بررسی اثر پلیمر طبیعی بتاسیکلودکسترین به منظور بهبود شرایط رنگ رزی و کاهش آلودگی محیط زیستی

زمینه و هدف: محدودیت های محیطزیستی و اقتصادی که به طور چشم گیری بر صنعت نساجی و رنگ رزی اعمال شده منجر به توسعه فرآیندهای دوست دار محیطزیست برای اصلاح خواص الیاف و بهبود فرآیندهای سنتی موجود شده است. تلاش های بسیاری برای کاهش هزینه ها و همچنین مواد آلوده کننده دفع شده همراه پساب انجام شده که از آن جمله می توان به استفاده از پلیمرهای طبیعی اشاره کرد. هدف از این تحقیق استفاده از پلیمر طبیعی بتاسیکلودکسترین به عنوان جایگزینی مناسب با اثرات محیطزیستی مطلوب برای دیگر افزودنی های شیمیایی در رنگرزی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه الیاف پشم با پلیمر زیست سازگار بتاسیکلودکسترین، اصلاح شد و ویژگی های رنگ رزی آن نظیر اثر مقدار ترکیب بتاسیکلودکسترین(۵/۰-۲۰%)،pH رنگ رزی(۷-۳) و غلظت ماده رنگ زا(۷۵-۵%) بر روی قابلیت رنگ رزی پشم با رنگ زای طبیعی روناس مورد ارزیابی و مقایسه رنگ قرار گرفت. و در نهایت تغییرات فیزیکی الیاف خام و اصلاح شده بعد از رنگ-رزی با استفاده از تست SEM انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که با افزایش مقدار ماده بتاسیکلودکسترین، قدرت رنگی نمونه ها به مقدار قابل قبولی بهبود می یابد و قابلیت رنگ رزی (K/S) الیاف رنگرزی شده با پشم اصلاح شده نسبت به پشم دندانه شده با آلومینیوم و پشم خام بیش تر می باشد. همچنین رمق کشی پشم اصلاح شده در pH خنثی نسبت به شرایط اسیدی به میزان قابل توجهی بهبود یافت، در حالی که تغییر محسوسی در قابلیت رنگ رزی پشم خام با تغییر در pH مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: به طورکلی با توجه به شرایط اصلاح پشم با پلیمر زیست سازگار بتاسیکلودکسترین و تغییرات در شرایط رنگ رزی، نه تنها امکان حذف مواد شیمیایی از پساب صنایع نساجی و رنگ رزی قابل انجام است، بلکه می توان مقدار رنگ زای مصرفی و رنگ زای جذب نشده و باقی مانده در پساب را کاهش داد که از نظر محیط زیستی بسیار حایز اهمیت می باشد.

Keywords:

بتاسیکلودکسترین , محیط زیست , رنگ رزی , آلودگی , پساب.