بررسی عملکرد نانولوله های مختلف جهت انتقال داروی ضد سرطان تکافور در سیستم های زبستی

در این تحقیق قابلیت نانولوله های و ان به عنوان سیستم های دارورسان با داروی تگافور (۱۰۷) از طریق نظریه تابعی چگالی مورد ارزیابیقرار گرفته است. پارامترهای ساختاری، انرژی های برهمکنش و خواص الکترونی کمپلکس های تشکیل شده بررسی شد. نیروهای برهمکنش موجوددر کمپلکس ها، با استفاده از انرژی های برهمکنش, پارامترهای هندسی و ویژگی های توپولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد کهگرایش داروی TG برای برهمکنش با انولوله های AIN بیش از سایر ناولوله ها است. از تحلیل NBO بای ارزیاییانتقال بار در کمپلکس ها استفادهشد. برخی از توصیف کننده های مولکولی کوانتومی نیز برای ارزیابی واکنش پذیری نانولوله ها با داروهای TG مورد استفاده قرار گرفتند. سپسبرهمکنش داروی تگافور بر روی سطح نانولوله ها در حضور حلال آب و همچنین کاربرد نانولوله های خالص به عنوان دارورسان مورد بررسی قرارگرفت. به نظر می رسد که نانولوله های انتخاب شده می توانند به عنوان سیستم های دارورسان به منظور انتقال داروهای TG در ارگانیسم های زندهمورد استفاده قرار گیرند.

Keywords:

برهمکنش , خواص الکترونی , سیستم های دارورسان , تگافور , حلال