تحلیل و ارزیابی عوامل مؤثر بر میزان انگیزش عدم استفاده عابران از پل های غیرمکانیزه (مطالعه موردی: شهر بروجرد)

در میان کاربران معابر شهری، عابران پیاده به عنوان آسیب پذیرترین گروهها که در معرض خطرات زیادی می باشند، محسوب میگردند. زیرا تصادف یک وسیله نقلیه با عابر پیاده تقریباً به طور اجتناب ناپذیری منجر به جرح یا مرگ عابر پیاده می شود. از سوی دیگر تمامی شهروندان در طول روز حداقل یک بار از این مد حمل و نقلی استفاده مینمایند. لذا توجه، تأمین و افزایش ایمنی این دسته از شهروندان از اهمیت بسزایی برخوردار بوده و همواره یکی از دغدغه های مدیران شهری میباشد. ایمنی عابرین پیاده مقولهای است که بایستی در کنار مطالعات حمل ونقل و ترافیک شهری مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. با این رویکرد در تحقیق جاری، ابتدا با مطالعه تحقیقات پیشین، عوامل مؤثر بر میزان انگیزش عدم استفاده از پلهای غیرمکانیزه شناسایی شده است. سپس با مطالعه موردی بر روی سه گذرگاه در شهر بروجرد و توزیع بیش از 250 پرسشنامه، عوامل مذکور مورد تحلیل و ارزیابی واقع گردیده است. نکته قابل تاکید اینکه ارزیابی و تحلیل نتایج بر مبنای پارامترهای مختلف گروه عابران نظیر جنسیت، سن و میزان تحصیلات انجام پذیرفته است. لذا نتایج تحقیق حاکی از این است میزان تاثیر هریک از عوامل بر انگیزش عابران در عدم استفاده از پل های غیرمکانیزه بر مبنای پارامترهای مذکور بسیار متفاوت است. لذا با استفاده از نتایج تحقیق میتوان چرایی عدم استفاده از پلهای غیرمکانیزه را شناسایی نموده و اولویت بندی مناسبی برای اصلاح آنها لحاظ نمود.

Keywords:

پل عابر پیاده , غیر مکانیزه , صعوبت استفاده , تعجیل , اطمینان از ایمنی عبور , عدم وجود موانع فیزیکی , سابقه تصادف