ایجاد نشاط و شادابی یکی از موثرترین راه ها برای
افزایش بهداشت روانی در جامعه است،
مدرسه بعنوان یک نهاد می تواند با بوجود آوردن زمینه ها و برنامه هایی باعث هر چه شاداب کردن جامعه شود. اگر در
مدرسه شوق زندگی کردن بوجود آید خود به خود اثرگذار بر جامعه خواهد بود. انسان های شاد زندگی خود را تحت کنترل دارند، مسئولیت پذیرند، هدفمند هستند، دید مثبت به زندگی دارند.
شادمانی حالتی از ذهن است نه رشته ای از حوادث. احساسی آرامش بخش که میتوانید همیشه تجربه اش کنید و با آن زندگی کنید نه چیزی که برای یافتنش نیاز به جستجو داشته باشید.
شادمانی در خارج از وجود شما نیست بلکه یک احساس است. دیوید مایرز، سلامت روانی فرد را در میزان داشتن سرخوشی فرد میداند و سرخوشی (خوشحالی) را چنین تعریف میکند: «نوعی احساس امنیت. احساس این که زندگی به طور کلی به خوبی میگذرد.» این حالت خوشی و نشاط زودگذر نیست و دارای دوام نسبتا پایداری است که بستگی به عوامل متعددی دارد. خوشحالی به سن یا میزان درآمد، مرد یا زن بستگی ندارد، ولی به بعضی خصوصیات شخصیت فرد و مهارت های او، داشتن روابط نزدیک با دیگران و برخورداری از اعتقادات مذهبی و عمل کردن به آن ها مربوط است. ترقی هر کشور رابطه ی مستقیم با پیشرفت علم و تکنولوژی آن کشور دارد. پیشرفت علمی نیز زمانی حاصل میشود که افراد خلاق و متفکر تربیت شده باشند. پیشرفت تحصیلی به معنی افزایش میزان یادگیری، سطح نمرات و قبولی
دانش آموزان در دروس و پایه ی تحصیلی میباشد و همه این ها به روحیه ی مثبت
دانش آموزان بستگی دارد که بازهم به تاثیر شادی و نشاط بر
یادگیری دانش آموزان برمیگردیم.