اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر استرس ادارک شده افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

در پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر استرس ادارک شده افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی صورت گرفت. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی شامل مردان ۲۰ تا ۴۰ ساله مراجعه کننده به بیمارستان ابن سینا شهر شیراز در سال ۱۴۰۲ بود که از این میان ۴۰ مرد به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه، یک گروه آزمایش(۲۰ نفره) و یک گروه کنترل(۲۰ نفره) جایگزین شدند. گروه اول رفتار درمانی دیالکتیک را به مدت ۱۴ جلسه یک ساعته دریافت کردند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. برای گردآوری داده ها قبل و بعد از اجرای جلسات از مقیاس شخصیت مرزی(لیشنرنیگ،۱۹۹۹) و مقیاس استرس ادراک شده کوهن(۱۹۸۳) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد رفتار درمانی دیالکتیک بر بهبود نشانه های اختلال شخصیت مرزی موثر هستند و این تاثیر در مرحله پس آزمون نیز پایدار بوده است(۰۱/۰>P). همچنین نتایج نشان داد رفتار درمانی دیالکتیک بر کنترل استرس بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی موثر است.

Keywords:

رفتار درمانی دیالکتیک , استرس ادارک شده , اختلال شخصیت مرزی