تجزیه و تحلیل رویکردهای معنوی در اجرای برنامه های درسی دانش آموزان

معنویت گرایی به عنوان یکی از نیازهای اساسی آموزش وپرورش و عامل اصلی در رشد زندگی معنوی انسان، کانون توجه روزافزون متخصصان برنامه تعلیم وتربیت، روان شناسان و فلاسفه است؛ به طوری که لحاظ نکردن آن را بی اعتنایی به عناصر اصلی آموزش و یادگیری می دانند و بر این باورند که باید معنویت را بخش مهمی از برنامه های آموزشی به حساب آورد . یکی از اهداف اصلی و مهم آموزش و پرورش ما، تربیت دینی افراد برای مقابله با مسائل زندگی و جامعه است و مدرسه کانونی است که می تواند نقش مهمی در شکل گیری اعتقادات و بینش مذهبی دانش آموزان داشته باشد و از جمله افرادی که در مدرسه بر گرایش دینی و تربیت دینی دانش آموزان تاثیر مستقیم دارند، مربیان و معلمان هستند که همواره از آنان به عنوان الگو یاد می شود. نهاد آموزش و پرورش بنا به رسالتی که دارد عهده دار تعلیم و تربیت فرزندان جامعه است و در جامعه ما که یک جامعه اسلامی است، انتقال و تعمیق ارزش های دینی و انسانی به نسل فردا از بدیهی ترین انتظاراتی است که می توان از نهاد آموزش و پرورش داشت. از معمول ترین شیوه های آموزش و پرورش تربیت دینی از زبان معلمان و مربیان است؛ زیرا کودک با معلم یا مربی، بهتر و راحت تر ارتباط برقرار می کند و تاثیر نقش این افراد، در روحیه و ذهن بشر غیر قابل انکار است. این مقاله که با روش توصیفی و تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است.تحلیل،رویکرد،معنوی،اجرا،برنامه،درسی،دانش آموز

Keywords:

تحلیل , رویکرد , معنوی , اجرا , برنامه , درسی , دانش آموز