اثربخشی درمان هیجان مدار بر خود شئ انگاری ، نگرش مبتنی بر ظاهر و خصوصیات فیزیکی افراد با نشانه های پرخوری عصبی در دانش آموزان دختر متوسطه ی دوم شهر اصفهان

اختلالات خوردن یکی از اختلالات شایع روانی به شمار می روند که باعث مشکلات فراوانی در سلامت جسمانی و عملکرد روانی فرد میشوند؛ لذا هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان هیجا نمدار بر خود شئ انگاری نگرش مبتنی بر ظاهر و خصوصیات فیزیکی افراد با نشانه های پرخوری عصبی در دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر اصفهان بود. این پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل و مرحله پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان دختر مبتلا به پرخوری عصبی شهر اصفهان در زمستان ۱۴۰۱ بود که به روش نمونه گیری هدفمند، تعداد ۳۰ دانش آموز مبتلا به پرخوری عصبی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه ی ۶۰ دقیقه ای تحت درمان هیجان مدار گرینبرگ (۲۰۱۷) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شدت پرخور ی گورمالی، بلک، داستون، رادین (۱۹۸۲)، پرسشنامه خود شئ انگاری نل و فردریکسون ( ۱۹۹۸) بود. نتایج تحلیل داده ها از طریق روش تحلیل کواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۳ نشان داد درمان هیجان مدار بر خود شئانگاری، نگرش های مبتنی بر ظاهر و خصوصیات فیزیکی در مرحله پس آزمون تاثیر معناداری داشته است (P<۰/۰۱). با توجه به نتایج پژوهش به منظور بهبود متغی رهای روانشناختی در دان شآموزان دختر دارای علائم پرخوری عصبی می توان از این رویکرد درمانی بهره گرفت. از این رو پیشنهاد می گردد درمان هیجان مدار برای دانش آموزان دختر دارای علائم پرخوری عصبی توسط متخصصین ارائه شود.

Keywords:

درمان هیجان مدار , نگرش های مبتنی بر ظاهر , خصوصیات فیزیکی , خود شئ انگاری