پیش بینی اضطراب بر اساس خودکارآمدی، خودتنظیمی هیجانی و خودنظم بخشی در دانشجویان دانشگاه آزاد خمینی شهر در سال ۱۴۰۲

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اضطراب بر اساس خودکارآمدی، خودتنظیمی هیجانی و خودنظم بخشی در دانشجویان دانشگاه آزاد خمینی شهر در سال ۱۴۰۲ انجام شده است. به این منظور ۳۸۴ مشارکت کننده از دانشجویان دانشگاه آزاد خمینی شهر با استفاده از نمودنه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. میانگین سنی مشارکت کنندگان ۲ / ۲۴ (انحراف معیار= ۷ / ۴ سال) بود و ۶ / ۵۴ درصد از مشارکت کنندگان به جنس مونث تعلق داشتند. پژوهش حاضر پیرو طرحی از نوع همبستگی بود. مشارکت کنندگان در ابتدا پرسشنامه مشخصات دموگرافیک را پر کردند و سپس به پرسشنامه های پرسشنامه تنظیم هیجانی گراتس (GERQ-۳۶)، خودکارآمدی شرر و همکاران (SHSAQ-۱۷)، خودتنظیمی بوفارد (BSR-۱۴) و اضطراب بک (BAI-۲۱) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل نتایج از تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که خودکارآمدی، خودتنظیمی هیجانی و خودنظم بخشی در مجموع می توانند ۴۱ درصد از اضطراب را پیش بینی نمایند. همچنین تحلیل ها نشان دادند که هر یک از متغیرهای پیش بین مذکور به تنهایی نیز اضطراب را پیش بینی می نماید. در مجموع می توان نتیجه گیری کرد که فاکتور های روانشناختی دانشجویان نقش موثری در اضطراب آنان دارد.

Keywords:

خودکارآمدی , خودتنظیمی هیجانی , خودنظم بخشی و اضطرا ب