فضاهای درمانی یکی از مهم ترین عناصرشهری درجه اول از نظر اهمیت می باشند، با توجه به ماهیتعملکردی این فضاها و نقش آنها در سطح سلامت جوامع و نیاز روزافزون به ساخت و توسعه این بناهادر کشور، اهمیت نوآوری در طراحی این مراکز مشخص می شود، طرح های مطلوب معماری به هر منظورکه باشند فقط در صورتی می توانند کاملا مفید واقع گردند که در آنها فضاهای مختلف بر اساس نیازه ایاستفاده کنندگان در جهت بهبود و تسریع فعالیت های گوناگون طراحی گردد از آنجایی که بیمار،همراهان وی، پزشکان و سایر کارکنان مجموعه های درمانی دارای سلسله مراتب متنوع و وسیعی از نیازهاهستند،
فضای درمانی باید قابلیت پاسخگویی به تمامی این نیازها اعم از فیزیکی، روانی و معنوی راداشتهباشد ولی متاسفانه در قرن اخیر با بی توجهی به ابعاد مختلف وجودی انسان ها تنها کالبد فیزیکی بنا وجسمانی انسانها در طراحی فضاهای درمانی مورد توجه قرار گرفته و بی توجهی به عناصر شرایطمحیطی از قویل
نور رنگ و فرم، منجر به ایجاد مراکزی مملو از استرس، افسردگی و نگرانی شده است که این خود باعث کندی بهبودی و افزایش طول درمان و در نهایت عدم رضایت بیماران گردیده استهدف از این تحقیق بررسی
شاخص های رضایتمندی مراجعین در فضاهای درمانی می باشد و از آنجاییکه در طراحی فضاهای درمانی با توجه به عملکرد آنها، بیشترین تاثیر به عهده شاخصه های نور، رنگ وفرم های تاثیرگذار بصری می باشد در این پژوهش سعی شده است تا با استفاده از منابع میدانی –کتابخانه ای به روش توصیفی تحلیلی و مشاهده، به ماهیت محیط و مولفه های آن (نور
رنگ و فرم و...مورد بررسی قرارگیرد و در انتها به کاربرد این عناصر در طراحی تاکید گردیده است