بررسی نیمرخ آسیب شناسی روانی در شهروندان تهرانی

هدف اصلی از پژوهش حاضر بررسی نیمرخ شخصیتی در شهروندان تهرانی بود. روش پژوهش حاضر در حیطه پژوهش های توصیفی از نوع زمینه یابی بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی افراد مراجعه کننده به مراکز خدمات روان شناختی شهر تهران در بازه زمانی پاییز ۱۴۰۱ الی تابستان ۱۴۰۲ شهر تهران بالای ۱۸ سال تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۰۸۳ نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. در این پژوهش از فرم بازسازی شده پرسشنامه شخصیتی چندوجهی مینه سوتا-۲ استفاده گردیده است. یافته ها نشان داد در مقیاس های نارسایی تفکر، عقاید گزند و آزار، ترس های محدودکننده رفتار و پرخاشگری، عدم پیوندگرایی و روان پریشی میانگین های تجربی بالاتر از میانگین نظری می باشند. در نهایت، می توان مطرح نمود که این افراد ترس های شدید محدودکننده را تجربه کرده. از این رو، بدبینی و عقاید گزند و آزار افزایش می یابد و باعث می گردد که برونی سازی آن به شکل پرخاشگری ظاهر گردد. بنابراین، توصیه می شود این افراد از خدمات روان شناختی استفاده کنند تا بتوانند به پیشگیری و یا حتی درمان بپردازند تا کمتر دچار آسیب های روانی و اختلالات شخصیتی شوند.

Keywords:

نیمرخ آسیب های روانی , نمیرخ شخصیتی , مراجعین مراکز خدمات روان شناختی