بررسی نقش تاب آوری و امیدواری در پیش بینی شادکامی دانش آموزان

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش تاب آوری دو امیدواری در پیش بینی شادکامی دانش آموزان مقطع ابتدایی دوره دوم شهرستان زنجان انجام گرفت . روش: روش پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر و دختر مقطع ابتدایی دوره دوم شهرستان زنجان در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. تعداد ۲۷۲ دانش آموز (۱۳۲ پسر و ۱۴۵ دختر) در پژوهش حاضر شرکت داشتند که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه شادکامی آکسفورد، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون و مقیاس امید اشنایدر بود. داده های پژوهش با نرم افزار SPSS و روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها: نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان داد که بین تاب آوری با شادکامی (۴۰/۰(r=، و امید با شادکامی (۳۸/۰(r= و مولفه های آن (تفکر عاملی با شادکامی (۳۱/۰(r=،و تفکر راهبردی با شادکامی (۳۰/۰(r= رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که هر دو متغیر تاب آوری ، و امیدواری توانستند روی هر رفته ۲۰ درصد ازواریانس شادکامی را به صورت معنادار پیش بینی کنند.

Keywords:

آموزش و پرورش , شادکامی , تاب آوری , امیدواری