پیش بینی تمایل به افکار خودکشی بر اساس طرحواره های ناسازگار و تمایزیافتگی خود در زوجین شهر شیراز

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تمایل به افکار خودکشی بر اساس طرحواره های ناسازگار و تمایزیافتگی خود در زوجین شهر شیراز انجام شد. طرح پژوهش از نوع همبستگی است . جامعه آماری پژوهش شامل زوجین شهر شیراز بود که به دفاتر و مراکز روانشناسی مراجعه کرده بودند و نمونه پژوهش شامل ۲۵۰ نفربودندکه به روش هدفمند از جامعه آماری انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه طرح واره یانگ (SQ-SF) (۱۹۹۸)، پرسشنامه افکارخودکشی بک ((BSSI (۱۹۶۱) و پرسشنامه تمایزیافتگی خود((DSI (۱۹۹۸) بود. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون به روش همزمان انجام شد. نتایج نشان داد بین ابعاد طرحواره های ناسازگار و تمایز یافتگی با خودکشی رابطه مثبت و معناداری دارند. ابعاد طرحواره های ناسازگار تغییرات تمایل به خودکشی را پیش بینی می کنند و ابعاد جهت مندی و هوشیاری افراطی و جدایی و طرد به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی تمایل به خودکشی آنان می باشد. همچنین تمایز یافتگی تمایل به خودکشی را پیش بینی می کنند و ابعاد واکنش پذیری عاطفی ، گریز عاطفی و هم آمیختگی با دیگران به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی تمایل به خودکشی آنان می باشد .

Keywords:

افکار خودکشی , طرحواره های ناسازگار , تمایزیافتگی خود