کنکاشی برهدف و مبنا گرایی در فقه امامیه

درمواجه با احکام فقهی و قانونی ، بسیاری از موارد ظاهر احکام با هدف آنها منافات پیدا می کند. این تضاد درمقام تفسیر واستنباط حکم از قانون برای قضات و استنباط حکم دین برای فقیه بیشتر جلوه گر می شود. دراین شرایط، سوال این است کهصرفا باید ظاهر احکام مورد توجه قرار گیرد یا هدف و روح آنرا هم لحاظ کرد؟ چگونه می توان بین ظاهر و روح حکم جمعبرقرارکرد؟ لازم است توجه کنیم ظاهر الفاظ شرع تنها ابزار و پلی است که ما را به اهداف و بواطن آنها برساند و استناد بهظاهر احکام، هیچگاه نباید درعمل به تخریب هدف آنها منتهی شود. نمونه های تاریخی فراوان درزندگی امامان شیعه، فتاویفقیهان امامیه، مبانی قرآنی و روایی مختلف بیانگر این موضوع است.