مروری بر طراحی قرارداد آتی برای محصولات کشاورزی

هدف از این پژوهش ارائه الگویی مناسب به منظور پوشش ریسک قیمتی وارد کنندگان محصولات کشاورزی در ایران است تا بدین وسیله بتواند ازنتایج منفی نوسانات قیمت جلوگیری نماید. الگوی پیشنهادی، استفاده از قرارداد شبه آتی برای وارد کنندگان محصولات کشاورزی است. برایارزیابی کارایی این روش، داده های روزانه قیمت های نقدی و آنی دانه سویا و ذرت در بازه زمانی ۲۰۱۰/۱/۵ تا ۲۰۱۸/۸/۶ از بورس شیکاگو گرداوری وپس از پردازش اطلاعات نتایج در دو حالت بررسی شد حالت اول زمانی است که دسترسی به قرارداد آنی وجود دارد و حالت دوم زمانی است کهدسترسی به قرارداد آنی امکان ندارد. برای مقایسه این دو حالت از نسبت بهینه پوشش ریسکه روش تخمین آن و معیار کارایی استفاده میشود. درحالت اول به کمک روش مارکوف سوئیچینگ نسبت بهیته پوشش ریسک برای محصول ذرت در رژیم صفر و یک به ترتیب برابر با ۰۹۶۶۵۷۲ و۰.۰۰۵۱۸۵۸ و این نسبت برای محصول دانه سویا به ترتیب ۱۹۷۷۴۱۱۳ و ۰.۰۱۹۸۱۶ به دست آمد. از آنجایی که امکان پوشش ریسک در این حالتبرای وارد کنندگان ایرانی به دلیل فقدان بازار آنی وجود ندارد. برای پوشش ریسک در دنیای واقعی باید از قرارداد شبه آتی استفاده کرد. در صورتاستفاده از قرارداد شبه آتی، نرخ بهینه پوشش ریسک برای محصول دانه سویا و ذرت به ترتیب برابر با ۰.۸۴۹ و ۱۹۰۶۵ و کارایی پوشش ریسک بهترتیب برای این محصولات برابر با ۸۲ و ۷۸ درصد به دست آمده است.