بررسی نظریات برنامه ریزی شهرسازی با تاکید بر منفعت عمومی

شهرسازی امروز ایران دچار از هم گسستگی ملموسی است که می توان اثرات خود را بر روی تمامی اجزای شهر نمایان کند. شهرسازی ایران بیش از هر چیزی نیاز به توجه بنیادی داشته و از تکرار و الگوبرداری نادرست و گاها اشتباه غربی و شرقی دست بکشد. همان طور که تاریخ ایران نشان می دهد. شهرسازی ایران گجنینه ای بی بدیل است که می تواند راهگشا برای شهرسازی حاضر باشد. قاعدتا نمی توان همان الگوهای قدیم را مورد استفاده قرار داد اما می توان آنها را به نسبت نیاز امروز و به صورت دانش بومی و ایرانی از آنها الگوهای زیاد و رویکردی نو در شهرسازی ایران تبدیل نمود. شاید بتوان نطفه آنچه امروزی با اصطلاح برنامه ریزی شهری شناخته می شود را در زمانی جستجو کرد که رشد شهرها و مسائل و مشکلات شهری به حدی رسیده بود که منافع عمومی به خطر افتاده و توزیع منابع به صورت ناعادلانه ای درآمده بود. این اوضاع خود دلیلی برای مداخله شهرسازان در شهرها شد تا با مداخله خود در مسائل شهر، وضع نابسمان آن را سامان دهند و منابع را به تعادلی نسبی برسانند. شهرسازی در ایران سابقه زیادی دارد و از دیرباز توانسته خود را با سبک های مختلف نشان دهد. شهرسازی ایران در هیچ دوره ای مثل دوره حاضر بدون برنامه و طرح نبوده است و توانسته در کنار داشتن زیبایی ای خود، نیازهای ساکنین را نیز برطرف نماید.

Keywords:

شهرسازی , منفعت عمومی , نظریات شهرسازی , سابقه تحولات شهرسازی