سیمای عاشق در غزلیات سعدی، مولوی و حافظ

عاشق به عنوان رکنی مهم در ادبیات غنایی ویژگی هایی دارد که دستیابی به آنها بر راهیابی به اندیشه شاعران این نوعاز شعر فارسی موثر است. این پژوهش به دنبال آن است تا سیمای عاشق را در غزلیات ۳ تن از غزلسرایان نامدار شعرفارسی بررسی کند. پرسش اصلی پژوهش این است؛ در غزلیات سعدی، مولوی و حافظ، سیما و ویژگی های عاشق با چهصفاتی به تصویر کشیده شده است؟ برای پاسخ این پرسش، از میان ۶۳۷ غزل سعدی، ۲۱ غزل، از میان ۴۹۶ غزل حافظ،۲۰ غزل و از میان ۱۰۷۵ غزلیات شمس، ۲۲ غزل به صورت تصادفی مورد بررسی قرار گرفته اند. این پژوهش بر رویکردموردمحور کیفی متکی است و روش گردآوری اطلاعات براساس مطالعات کتابخانه ای و روش پژوهش به شیوه تحلیلی-توصیفی بنیان نهاده شده است. نتایج پژوهش مبین بیانگر آن است که سیمای عاشق در شعر سعدی بیش از دو شاعر دیگربه تصویر کشیده است و از میان ۱۲ شاخصه احصاشده برای عاشق تنها یک خصیصه از در شعر او نمونهای نداشت. در شعرحافظ ۷ مورد و در غزلیات مولوی ۶ مورد از این ویژگیها دارای شواهد مثالی بودند.

Keywords:

سعدی , مولوی , حافظ , غزلیات , سیمای عاشق