بررسی اثربخشی برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر بار شناختی مطلوب بر خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی درکودکان دارای اختلال یادگیری ویژه

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر بار شناختی مطلوب بر خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی در کودکان دارای اختلال یادگیری ویژه بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از حیث ماهیت داده ها آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه کودکان ۸-۱۰ سال دارای نشانه های اختلال یادگیری ویژه که در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ به مراکز اختلالات یادگیری دولتی شهر تهران مراجعه کرده بودند، بود. بدین منظور نمونه ای به اندازه ۲۵ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۲ نفر) و کنترل (۱۳ نفر) قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات از مقیاس های ارزیابی اختلال یادگیری- ویراست دوم (LDES-R۲) مک کارنی و آرثود (۲۰۰۷)، ویراست چهارم مقیاس هوش وکسلر کودکان (WISC-IV) و پرسشنامه خود تنظیمی نواک و کلایتون( ۲۰۰۱ ) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد نتایج نشان داد برنامه توانبخشی شناختی بر خود تنظیمی تحصیلی و مولفه های شناختی، رفتاری و هیجانی آن و عملکرد تحصیلی دانش آموزان داری ا اختلال یادگیری ویژه اثر بخش است. بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که برنامه توابخشی شناختی می تواند به عنون روشی مناسب در جهت ارتقا خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان مورد استفاده قرار بگیرد.

Keywords:

توانبخشی شناختی , بار شناختی مطلوب , خودتنظیمی , پیشرفت تحصیلی , کودکان دارای اختلال یادگیری