بررسی رابطه آموزش مهارت های زندگی بر کیفیت زندگی سالمندان

پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی – تحلیلی با استفاده از ابزار پرسشنامه می باشد. هدف این پژوهش بررسی رابطه آموزش مهارت های زندگی بر کیفیت زندگی سالمندان می باشد. جامعه آماری پژوهش سالمندن شهر تهران بوده اند و تعداد نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۴ نفر محاسبه شد. روایی سوالات پرسشنامه توسط اساتید و متخصصان حوزه روان شناسی مورد تایید قرار گرفت، پایایی آن نیز با آزمون آلفای کرونباخ ۸۰/۰ محاسبه شد. این پرسشنامه پس از تایید و تعیین روایی و پایایی، توسط محقق در بین سالمندان شهر تهران با روش نمونه گیری تصادفی ساده توزیع شد. برای تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه، از نرم افزارspss استفاده شده است. آزمون کولموگروف اسمیرنوف غیرنرمال بودن داده ها را نشان داد که رابطه همبستگی بین دو متغیر آموزش مهارت های اجتماعی و کیفیت زندگی سالمندان با ضریب ۸۲۴/۰ و sig=۰.۰۰۰ تایید شده و با سطح اطمینان ۹۵ درصد مورد قبول است. به دلیل این که سطح معناداری در ضریب همبستگی کمتر از پنج درصد است، لذا رابطه مستقیم و معناداری بین دو متغیر آموزش مهارت های اجتماعی و کیفیت زندگی سالمندان وجود دارد و در نتیجه فرض H۰رد شده و فرض H۱ مورد تایید است.

Keywords:

مهارت های زندگی , کیفیت زندگی , سالمندان