شناسایی الزامات و چالش های به کارگیری تولید اجتماعی در تولید صنایع دستی

بهره مندی از ظرفیت های اجتماعی و توانمندی های ملی در حوزه تولید صنایع دستی در عصر کنونی نیازمند استفاده از روش های تولیدی نوین و متناسب با پیشرفت فناوری است، در این راستا پدیده نوظهور تولید اجتماعی به عنوان یک اکوسیستم تولیدی جدید است که به فناوری های نوین، شبکه های اجتماعی و بهره مندی از ظرفیت های اجتماعی مجهز شده است. هدف از این تحقیق، شناسایی الزامات و چالش های به کارگیری تولید اجتماعی در تولید صنایع دستی است. این پژوهش در چارچوب رویکرد کیفی انجام شده و راهبرد آن نظریه پردازی داده بنیاد با رویکرد ظاهر شونده (گلیزری) است. ابزار جمع آوری داده ها، مصاحبه های نیمه ساختاریافته بوده و به منظور گردآوری اطلاعات، با به کارگیری روش نمونه گیری هدفمند با ۱۲ نفر از خبرگان حوزه صنایع دستی و فناوری اطلاعات، مصاحبه انجام شد. در راستای تجزیه وتحلیل داده ها در این پژوهش، از بسته نرم افزاری مکس.کیو.دی.ای نسخه ۱۰ استفاده شده است. جهت بررسی استحکام پژوهش نیز از چهار معیار قابلیت اعتبار، انتقال پذیری، قابلیت اطمینان و تایید پذیری استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها در دو مرحله کدگذاری حقیقی و کدگذاری نظری انجام گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد عوامل تغییر در ساختار تولید، بهبود روابط با مصرف کننده، توسعه پژوهش و آموزش، توسعه زیرساخت ها و ایجاد شبکه های تولیدی به عنوان الزامات اصلی است و درنهایت الگوی مفهومی پژوهش با ۹ مقوله و ۲۹ مولفه ترسیم گردید. پژوهش حاضر می تواند بخشی از خلاهای شناختی در حوزه به کارگیری تولید اجتماعی در ایران را مرتفع نماید.

Keywords:

صنایع دستی , تولید اجتماعی , ظرفیت های اجتماعی , نظریه داده بنیاد