بررسی شرایط قرارهای تامین و نظارت قضایی

قرارهای تامین باید بعد از تفهیم اتهام، و در صورت وجود دلایل کافی بر وقوع جرم و ارتکاب آن توسط متهم ، صادر شوند. در چنین شرایطی ، صدور قرار تامین برای تضمین دسترسی به متهم یک تکلیف و عدم صدور آن تخلف است . در عین حال، اگر در همان بازجویی اول معلوم شود که جرمی واقع نشده یا متهم آن را مرتکب نگردیده یا به دلایل دیگری قابل تعقیب نیست ، نباید قرار تامین در مورد او صادر گردد. در این صورت، فرد تا جمع آوری دلایل و قرائن کافی بلاقید آزاد خواهد بود . قرار، آن تصمیم قضایی را شامل می گردد که مقام قضایی صالح ( بازپرس، دادیاربه تصریح قانون جدید بازپرس) در فرآیند تحقیقات مقدماتی و تحقیق پرونده و نیز در برخی موارد، دادگاه در جریان رسیدگی و محاکمه صادر می نماید. قانونگذار در ماده ۲۵۴ پیش گفته ضمانت اجراهایی را برای عدم انجام قرار نظارت قضایی بیان نموده است اما در این خصوص میان قرار نظارت تکمیلی و قرار نظارت مستقل تفاوتهایی قائل شده است اگر قرار نظارت قضایی تکمیلی باشد یعنی همراه با قرار تامین کیفری صادر شده باشد و متهم از اجرای قرار نظارت تخلف نماید در این صورت قرار نظارت قضایی لغو می گردد قاضی قرار تامین را سنگین تر می نماید اما اگر متهم مرتکب جرم تعزیری درجه ۷ و ۸ شده باشد و قانونگذار برای او قرار نظارت قضایی مستقل صادر نموده باشد و سپس متهم از اجرای دستورات سرباز زند در این زمان است که قرار تامین کیفری مناسب صادر می گردد و قرار نظارت قضایی لغو خواهد شد.