بررسی تاثیر انرژی تجدید پذیر بر کاهش تخریب محیط زیست در ایران

مهمترین اولویت های جهانی برای توسعه پایدار، کاهش انتشار گاز دی اکسید کربن است . از طرف دیگر استفاده از انرژی بدست آمده از سوخت های فسیلی به منظور رشد اقتصادی و تولیدات کشاورزی، منجر به افزایش قابل توجهی در انتشار ۲CO می شود. به دلیل افزایش مصرف سوخت فسیلی و پیامدهای شدید زیست محیطی ، اقتصادهای چند ملیتی به سرعت در حال تغییر به سمت منابع تجدیدپذیر کارآمدتر هستند. با این وجود، تحقیقات اندکی در مورد رابطه بین تولیدات بخش کشاورزی و استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر با پایداری زیست محیطی انجام شده است . در این مقاله ، به بررسی رابطه میان ارزش افزوده بخش کشاورزی، مصرف انرژی تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر، رشد اقتصادی، تراکم جمعیت ، آزادی تجارت بر انتشار گاز دیاکسید کربن طی دوره ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۲ در ایران پرداخته شد. با توجه به نتایج آزمون ایستایی ، از تحلیل هم جمعی موسوم به روش خود رگرسیو با وقفه های گسترده (ARDL) استفاده شد. نتایج نشان داد که افزایش مصرف سوخت های فسیلی ، تولیدناخالص داخلی ، ارزش افزوده بخش کشاورزی، تراکم جمعیت و باز بودن تجارت تاثیر مثبت و معنی داری بر انتشار آلودگی دارند. اما افزایش مصرف انرژی تجدید پذیر، کاهش انتشار آلودگی را به دنبال خواهد داشت . نتایج الگوی تصحیح خطا نشان می دهد که نزدیک به صد درصد از انحرافات طی یک دوره اصلاح می شوند.

بررسی تاثیر انرژی تجدید پذیر بر کاهش تخریب محیط زیست در ایران Keywords:

انتشار دی اکسید کربن , ارزش افزوده بخش کشاورزی , مصرف انرژیهای تجدیدپذیر , مصرف سوخت های فسیلی