بررسی تاثیر انرژی تجدید پذیر بر کاهش تخریب محیط زیست در ایران

مهمترین اولویت های جهانی برای توسعه پایدار، کاهش انتشار گاز دی اکسید کربن است . از طرف دیگر استفاده از انرژی بدست آمده از سوخت های فسیلی به منظور رشد اقتصادی و تولیدات کشاورزی، منجر به افزایش قابل توجهی در انتشار ۲CO می شود. به دلیل افزایش مصرف سوخت فسیلی و پیامدهای شدید زیست محیطی ، اقتصادهای چند ملیتی به سرعت در حال تغییر به سمت منابع تجدیدپذیر کارآمدتر هستند. با این وجود، تحقیقات اندکی در مورد رابطه بین تولیدات بخش کشاورزی و استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر با پایداری زیست محیطی انجام شده است . در این مقاله ، به بررسی رابطه میان ارزش افزوده بخش کشاورزی، مصرف انرژی تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر، رشد اقتصادی، تراکم جمعیت ، آزادی تجارت بر انتشار گاز دیاکسید کربن طی دوره ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۲ در ایران پرداخته شد. با توجه به نتایج آزمون ایستایی ، از تحلیل هم جمعی موسوم به روش خود رگرسیو با وقفه های گسترده (ARDL) استفاده شد. نتایج نشان داد که افزایش مصرف سوخت های فسیلی ، تولیدناخالص داخلی ، ارزش افزوده بخش کشاورزی، تراکم جمعیت و باز بودن تجارت تاثیر مثبت و معنی داری بر انتشار آلودگی دارند. اما افزایش مصرف انرژی تجدید پذیر، کاهش انتشار آلودگی را به دنبال خواهد داشت . نتایج الگوی تصحیح خطا نشان می دهد که نزدیک به صد درصد از انحرافات طی یک دوره اصلاح می شوند.

Keywords:

انتشار دی اکسید کربن , ارزش افزوده بخش کشاورزی , مصرف انرژیهای تجدیدپذیر , مصرف سوخت های فسیلی