تاثیر بازی درمانی بر تنیدگی و رشد اجتماعی دانش آموزان در مدارس ابتدایی

تحقیق حاضر به منظور تاثیر بازی درمانی بر تنیدگی و رشد اجتماعی دانش آموزان مدارس ابتدایی شهرکرمانشاه در سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۲ صورت گرفت . جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه ششم ابتدایی و از بین جامعه مذکور یک مدرسه به صورت تصادفی در دسترس انتخاب و سپس نمونه گیری تصادفی شامل ۳۰ نفر که ۱۵ نفر در گره آزمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. روش انجام این تحقیق ، شبه آزمایشی و طرح تحقیق مورد استفاده ، طرح پیش آزمون - پس آزمون بوده است . ابزارهای اندازه گیری به کار رفته در تحقیق شامل پرسشنامه تنیدگی (کوهن ، کمارک و مرملستین ۱۹۸۳) و پرسشنامه رشد اجتماعی (الیس وایتزمن ۱۹۹۰)بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که بازی درمانی بر کاهش تنیدگی (اداراک مثبت و ادارک منفی ) کودکان و نیز باعث رشد اجتماعی (همکاری، خوش خلقی و سازگاری، احترام به دیگران ، مسئولیت پذیری، امیدواری، خوش بینی و صبر و بردباری) در کودکان در گروه کنترل در وضعیت پس آزمون شد.

Keywords:

بازی درمانی , تنیدگی , رشد اجتماعی , مدارس ابتدایی