بررسی تاثیر بدبینی سازمانی بر فرسودگی شغلی، شناسایی نقش تعدیل گر کیفیت زندگی کاری (مورد مطالعه: فرودگاه های استان خراسان جنوبی)

سازمان ها اهداف متفاوتی، چون بقا و سودآوری را دنبال می کنند و نیروی انسانی، مهم ترین عامل برای دستیابی به اهداف سازمانی، محسوب می شود. سازمان ها اگر می خواهند اهدافشان به نحو موثری تحقق یابد، باید توجه ویژه ای به نیروی انسانی سازمان داشته باشند و متغیرهای مهمی چون فرسودگی شغلی، بدبینی سازمانی و کیفیت زندگی کاری را مورد توجه قرار دهند. هدف این پژوهش بررسی نقش تعدیل گری کیفیت زندگی کاری در تاثیر بدبینی سازمانی بر فرسودگی شغلی است. روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش،  توصیفی- پیمایشی می باشد. جامعه آماری به صورت تمام شماری نمونه بررسی شده است. ابزارهای گردآوری اطلاعات، پرسش نامه های استاندارد استفاده شده است. روایی محتوایی با نظرخواهی از اساتید مورد تایید قرار گرفت. همچنین روایی سازه، بررسی و تایید شد. مقدار آلفای کرونباخ به ترتیب برای متغیرهای فرسودگی شغلی، بدبینی سازمانی و کیفیت زندگی کاری مقادیر ۸۱۲/۰، ۷۰۶/۰ و ۹۰۶/۰ بوده و نشان از پایایی پرسش نامه ها دارد. برای تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از نرم افزارهایSPSS  و Smart PLS استفاده شد. یافته‎ها نشان می‎دهد که مقدار قدر مطلق آماره t برای تاثیر بدبینی سازمانی بر فرسودگی شغلی برابر با ۴۱۹/۴ و مقدار ضریب مسیر برابر با ۵۲۷/۰ است؛ بنابراین با اطمینان ۹۵% می توان گفت، بدبینی سازمانی بر فرسودگی شغلی تاثیر مثبت و معناداری دارد. مقدار قدر مطلق آماره t برای نقش تعدیل گری کیفیت زندگی کاری در تاثیر بدبینی سازمانی بر فرسودگی شغلی، ۲۰۷/۲ است؛ بنابراین با اطمینان ۹۵% می توان گفت، کیفیت زندگی کاری، تاثیر بدبینی سازمانی بر فرسودگی شغلی را تعدیل می کند. می توان نتیجه گیری کرد که با کاهش بدبینی سازمانی و بهبود کیفیت زندگی کاری، فرسودگی شغلی در سازمان کاهش می یابد.

Keywords:

بدبینی سازمانی , فرسودگی شغلی , کیفیت زندگی کاری