بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری با قصد ماندن کارکنان؛ نقش میانجی تعهد کارکنان ( مورد مطالعه: بیمارستان های شهر بجنورد )

امروزه افزایش کیفیت مراقبت های پرستاری، تعهد و بهره وری، جذب و ابقای پرستاران به عنوان بزرگترین بخش از کارکنان بیمارستان ها از طریق بهبود کیفیت زندگی کاری آنان و شناخت عوامل موثر بر آن امری ضروری است. این پژوهش با هدف بررسی کیفیت زندگی کاری بر قصد ماندن کارکنان با نقش میانجی تعهد کارکنان در بیمارستان امام حسن(ع) بجنورد انجام شده است، پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی - پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان در بیمارستان امام حسن(ع) بجنورد تشکیل دادند و با استفاده از فرمول کوکران ۲۰۱ نفر از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی کاری بروکس (۲۰۰۱)، قصد ماندن کارکنان هینشاوو اتوود (۱۹۸۴) و تعهد کارکنان آلن و مایر (۱۹۹۰) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها با روش روایی صوری و پایایی آنها با ضریب آلفای کرونباخ تایید گردید. برای آزمودن مدل تحقیق و تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار ایموس۲۴ استفاده و به روش معادلات ساختاری انجام شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین کیفیت زندگی کاری با قصد ماندن کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین کیفیت زندگی کاری با تعهد کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین تعهد کارکنان و قصد ماندن کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. و تعهد کارکنان رابطه بین کیفیت زندگی کاری و قصد ماندن کارکنان را میانجی گری می کند.

بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری با قصد ماندن کارکنان؛ نقش میانجی تعهد کارکنان ( مورد مطالعه: بیمارستان های شهر بجنورد ) Keywords:

کیفیت زندگی کاری , تعهد کارکنان , قصد ماندن کارکنان