بررسی توزیع فضایی و رتبه بندی توسعه اقتصادی در شهرستان های استان خوزستان

بسیاری از کشورهای در حال توسعه دارای تمرکز بیش از اندازه در چند نقطه معدود شهری هستند. این وضعیت به مشکلات بسیاری در مدیریت شهری به ویژه تامین زیرساخت های شهری منجر می گردد. در این کشورها کیفیت زندگی مردم دستخوش نابرابری های منطقه ای عظیمی است که در بسیاری موارد به سرعت در حال افزایش است. از مهم ترین وجوه نابرابری، نابرابری فضایی می باشد. نابرابری فضایی را می توان توزیع نابرابر فرصت ها و موانع اجتماعی در فضا دانست. نابرابری فضایی که شکل بارز آن نابرابری منطقه ای است در هر جامعه ای می تواند جنبه های مختلف به خود گیرد. هدف این تحقیق نیز شناسایی الگوی فعلی توزیع فضایی توسعه اقتصادی در شهرستان های استان خوزستان می باشد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از لحاظ روش بررسی توصیفی- تحلیلی می باشد. داده های تحقیق از سالنامه آماری استان خوزستان در سال ۱۳۹۰ گردآوری شده است و به وسیله نرم افزارهای SPSS، EXCEL ، GIS و نیز روش های تاپسیس، تحلیل خوشه ای، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون مان ویتنی و سایر روش های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان می دهد توزیع فضای توسعه اقتصادی در شهرستان های استان خوزستان نابرابر بوده و در تضاد با توسعه مناسب فضایی می باشد. این نابرابری در دو سطح جغرافیایی و جمعیتی رخ داده است. از لحاظ جغرافیایی اغلب شهرستان های توسعه یافته اقتصادی در غرب و جنوب استان واقع شده اند. در سطح جمعیتی نیز شهرستان هایی به توسعه اقتصادی بیشتری دست یافته اند که از جمعیت بیشتر و نرخ شهرنشینی بالاتری برخوردارند.

Keywords:

Spatial Inequality , Development , Economic Development , Khuzestan Province , نابرابری فضایی , توسعه , توسعه اقتصادی , استان خوزستان