بررسی تاثیر مواد شیمیایی تعلیق شکن در فراورش نفت نمکی مخزن گچساران

نفت استخراج شده در اکثر حوزه های نفتی حاوی مقادیری آب نمک به شکل امولسیون 1 می باشد. کلرایدهای سدیم، منیزیم و کلسیم بیشترین سهم از نمکهای موجود را تشکیل میدهند؛ نمک های حل شده در قطرات آب موجب خوردگی در تجهیزات، ایجاد رسوب درلولههای مبدلهای حرارتی و همچنین غیر فعال شدن کاتالیست های واحدهای پالایشگاهی نفت می گردند. امولسیون شکنی شیمیایی،متداول ترین روش برای شکست امولسیو نهای آب نمک در نفت می باشد. در این روش افزودن مواد فعال کننده سطحی نوع تعلیق شکن، باعث تسریع و افزایش راندمان فرایند شکست امولسیو ن می گردد. تزریق مقادیر و یا غلظ تهای کم از ماد هی تعلیق شکن موجب عدم دستیابی به جداسازی مطلوب امولسیو نهای آب نمک در نفت شده و زمانی که غلظت و یا مقدار تعلیق شکن خیلی بالا باشد به دلیل کاهشکشش سطحی قطرات آب، مقاومت فیلم تشکیل شده توسط امولسیون شکن افزایش یافته و باعث کاهش راندمان نمکزدایی می شود. فاکتورهای مهم در استفاده از مواد تعلیق شکن زمان، دما، اختلاط مناسب و دوز تزریق بوده که تغییرات در هر کدام از این پارامترها موجب تغییر در راندمان عملیات شکست شیمیایی امولسیو ن می گردد.

Keywords:

امولسیو ن , مواد فعال سطحی , تعلیق شکن