ظهور شاهنشاهی ایران باستان، کوروش کبیر

پایه گذاری شاهنشاهی ایران باستان بدون شک حلقه مهمی درجهان باستان بوده است، که برای اولین بار در تاریخ بشریت اتفاق افتاد و قلمرو عظیمی از لیبی تا پامیر، از سودان تا سیر دریا توسط یک شاهنشاهی در یک وحدت نسبی گنجانده شد، که عملا خلاصه ای تاریخی از نتایج بدست آمده توسط دولت های خاور نزدیک پیشین در زمینه های اجتماعی-اقتصادی، فنی و فرهنگی که با دو قرن عمر خود تاثیر بسزایی در توسعه تاریخی داشته است. اگرچه اهمیت تاریخی شاهنشاهی ایران باستان از دیرباز برای تحقیقات تاریخی آشکار بود، اما مشکل ساختار اجتماعی-اقتصادی آن تا آخرین زمان ها به طرز شگفت انگیزی روشن نشده بود. چند سال پیش در محافل علمی هنوز این عقیده عمومی وجود داشت که امپراتوری ایران قدیم یک دولت برده دار بوده و بخش عمدهای از جمعیت آن را بردگان تشکیل میدهند. این نظریه از سوی دانشمندان برجستهای از سال ۱۹۶۱ ارائه شده است. در چندین سخنرانی و انتشارات و به ویژه در مطالعه خود با عنوان «مشکل بردهداری در شاهنشاهی ایران باستان» سعی کردم نشان دهم که برداشت تاریخی فوق مبتنی بر تفسیری نادرست از اصطلاحات اجتماعی پارسی باستان-ایلامی است. منابع بابلی، آرامی و یونانی و اینکه روابط تولیدی در شاهنشاهی ایران باستان منعکس کننده شرایط شکل گیری اجتماعی برده دار نیست، بلکه بیانگر شرایط شیوه تولید آسیایی است. از آن زمان این عقیده مقبولیت نسبتا عام پیدا کرد و امروزه به نظر می رسد که تردیدی وجود ندارد که در شاهنشاهی ایران باستان، در کنار مردمان عقب مانده کوچکتر که هنوز در جامعه قبیلهای و دولت-شهرهای یونانی برده دار زندگی می کردند، بزرگترین بخش از جمعیت تولیدکنندگان نیمه آزاد بودند که زندگی می کردند.

ظهور شاهنشاهی ایران باستان، کوروش کبیر Keywords:

هخامنشیان , شاهنشاهی ایران باستان , برده داری , مادها , ایران