اثربخشی گروهی آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر تاب آوری و رفتارهای پرخطر دانش آموزان دارای تجربه آسیب به خود در شهرستان راز و جرگلان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر رفتارهای پرخطر و تاب آوری دانش آموزان دارای تجربه آسیب به خود در شهرستان راز و جرگلان انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانش آموز مقطع متوسطه شهرستان راز و جرگلان می باشد. نمونه پژوهشی شامل ۴۰ دانش آموز که از میان دانش آموزان دارای سابقه آسیب به خود به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. پس از آن به گروه آزمایش هر هفته یک جلسه یک ساعت و نیم و در مجموع طی ۱۰ جلسه مهارت ذهن آگاهی آموزش داده شد. داده های پژوهش از طریق مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و مقیاس ریسک نوجوانان ایرانی زاده محمدی و احمدآبادی(۱۳۸۷)  جمع آوری شد. پس از اتمام آخرین جلسه آموزش، به طور همزمان ودرشرایط یکسان پس آزمون برای دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. و داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیره (MANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج به دست آمده تاثیر آموزش ذهن آگاهی را بر افزایش تاب آوری وکاهش رفتارهای پرخطرومولفه های آن­ها درگروه آزمایشی را تایید می کند. بحث: باتوجه با نتایج، برنامه ریزی همه جانبه در زمینه آموزش ذهن آگاهی دردانش آموزان دارای تجربه آسیب به خود به طورخاص و به سایردانش آموزان به طورعام جهت افزایش تاب آوری و کاهش رفتارهای پرخطرآنها، توصیه می شود.

Keywords:

Mindfulness , Risk behaviors , Resilience. , ذهن آگاهی , رفتارهای پرخطر , تاب آوری